Skinheads

Μια σύντομη ανασκόπηση της ιστορίας του κινήματος των Σκίνχεντς, από τη γέννησή του τη δεκαετία του 60 στην Αγγλία και τη σχέση του με την ακροδεξιά, τον αντιφασισμό και την εργατική τάξη. 

Η αντίδραση των περισσότερων στο άκουσμα της λέξης « Σκίνχεντ» δεν είναι καλή.
Οι Σκίνχεντς έχουν ειδωθεί σαν μια ηλίθια, βίαιη και ρατσιστική ομάδα ανθρώπων. Κανείς δεν αρνείται πως πολλοί Σκίνχεντς έχουν ανακατευτεί με ακροδεξιές οργανώσεις ή έχουν υιοθετήσει ρατσιστικές ιδέες, αλλά η καταγωγή της Σκίνχεντ κουλτούρας ήταν πολύ πιο στενά συνδεδεμένη με την πολυφυλετική εργατική τάξη παρά με τις αηδίες περί περηφάνιας της λευκής φυλής.
Η κουλτούρα των Σκίνχεντ ξεπήδησε σαν το αποτέλεσμα 2 αλλαγών στη βρετανική κουλτούρα και κοινωνία. Στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 60. Αρχικά το κίνημα των Μοντς που είχε γίνει τόσο δημοφιλές ανάμεσα στη βρετανική νεολαία είχε αρχίσει να χωρίζεται σε διάφορα κομμάτια. Ενώ οι Μοντς της μεσαίας τάξης ήταν σε θέση να συνεχίσουν να αγοράζουν τα τελευταία «μοντελάκια» από την Carnaby Street και να μοδάτα κουρέματα, αυτό ήταν απαγορευτικό για την τσέπη των περισσότερων Μοντς της εργατικής τάξης.
Σε μια σκηνή τόσο πολύ βασισμένη στον καταναλωτισμό, η συμμετοχή των νεολαίων της εργατικής τάξης υπονομευόταν.

Αυτό οδήγησε στην εμφάνιση των «Χαρντ Μοντς», που ξεχώριζαν από τα κοντοκουρεμένα κεφάλια τους, τα στενά τζην, τις τιράντες και τις εργατικά άρβυλα. Αυτό το στυλ, βασισμένο στην τυπική εικόνα των Βρετανών εργατών, τους διαχώριζε από τους παλιούς Μοντς και τους χίπηδες της μεσαίας τάξης της γενιάς τους ήταν μια συνειδητή προσπάθεια της νεολαίας της εργατικής τάξης στη δραματοποίηση και στη λύση του προβλήματος της περιθωριοποίησής της σε μια ταξικά δομημένη κοινωνία.

Την ίδια περίοδο, έχουμε και το μεταναστευτικό κύμα των Τζαμαϊκανών στο Λονδίνο, που έφεραν μαζί τους τη Τζαμαϊκάνικη κουλτούρα των Ρουντ Μπόις, της Ρέγγε και του Σκα. Πολλοί από αυτούς πήγαν να δουλέψουν στις προβλήτες του Λονδίνου και ζούσαν στις κοινότητες της εργατικής τάξης στο Ιστ Εντ. Σαν αποτέλεσμα της συμβίωσης οι ντόπιοι Χαρντ Μοντς αναμίχθηκαν με τους Τζαμαϊκανούς Ρουντ Μπόις , αντάλλαξαν τρόπους συμπεριφοράς και αργκό λεξιλόγιο, χορεύοντας μαζί στις αίθουσες χορού των Γουέστ Ίντιας όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες δίσκων Σκα, Ρέγκε, Ροκστέντι και Σόουλ.
Μέσα από αυτή την όσμωση γεννήθηκαν οι Σκίνχεντς, μια  υποκουλτούρα της πολυφυλετικής εργατικής τάξης με μια σαφώς καθορισμένη επιθετική στάση απέναντι στην αστυνομία, την κυβέρνηση και τα αφεντικά όντας επίσης και ένα μέσο έκφρασης της δυσαρέσκειας που ένιωθαν πολλοί νέοι εκείνη την εποχή. Αυτή η κουλτούρα θα ανθούσε για πολύ λίγο, φτάνοντας στο απόγειο το 1969 και σβήνοντας σχεδόν στις αρχές του 1970 ανάμεσα στο ξέσπασμα της εσωτερικής βίας και την υστερία των μίντια.
Παρόλα αυτά, το να πει κανείς πως το κίνημα των Σκίνχεντς σταμάτησε στις αρχές του 70 είναι λάθος μιας και από τα τέλη της δεκαετίας του 70 οι Σκίνχεντς επέστρεψαν και απλώθηκαν διεθνώς, στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Δυστυχώς, η αναγέννηση του κινήματος στην Βρετανία ακολουθήθηκε από μια θεμελιώδη πολιτική στροφή. Οι Σκινάδες δεν χόρευαν πλέον πλάι στους Τζαμαϊκανούς Ρούντις, ήταν περισσότερο συνδεδεμένοι με το ανερχόμενο Πάνκ κίνημα και αποτελούσαν εύκολη λεία για στρατολόγηση από ακροδεξιές ομάδες, όπως το Εθνικό Μέτωπο και το πιο ακραίο Βρετανικό Κίνημα.
Οι φασιστικές οργανώσεις ξεκίνησαν σκοπίμως να στρατολογούν ρατσιστές  Σκίνχεντ (που οι αντιρατσιστές Σκίνχεντς αποκαλούν Μπόουνχεντς) στις μάχες δρόμου με εμιγκρέδες,  εθνικές μειοψηφίες και ακροαριστερούς. Αυτή η διαδικασία υποβοηθήθηκε και από τα μίντια που φρόντισαν να φτιάξουν ένα πορτραίτο της νέας υποκουλτούρας άκρως ρατσιστικό.
Επίσης από τα μέσα της δεκαετίας του 80 η ακροδεξιά μουσική σκηνή Blood & Honour, είχε γίνει το κύριο μέσο προπαγάνδας με πολλές ναζί Σκίνχεντ και Πάνκ μπάντες, οργανώνοντας μεγάλες συναυλίες και εκδίδοντας περιοδικά.
Ο ακροδεξιός ακτιβισμός ήταν ένα κοινό θέμα στη βορειοαμερικανική σκηνή των Σκίνχεντς και ακόμα περισσότερο στην Ευρώπη (Μια κοινή ιδέα τότε ήταν πως μπορεί κάποιοι Σκίνχεντς στην Αμερική να μην ήταν ρατσιστές, αλλά στην Ευρώπη όλοι οι Σκινάδες  ήταν).
Οι ρατσιστές Σκίνχεντ στις Η.Π.Α. ήταν οι πρώτοι που οργανώθηκαν σε συμμορίες και έκαναν επιθέσεις εναντίων Πάνκηδων, μη λευκών και αντιρατσιστών Σκίνχεντς. Βέβαια, με την κλιμακούμενη βία των νέο-Ναζί, δεν εκπλήσσει καθόλου που οι αντιρατσιστές Σκίνχεντς άρχισαν να οργανώνονται.

Το 1986, οι Baldies, συστήθηκε στη Μινεάπολη η πρώτη ξεκάθαρα αντιρατσιστική ομάδα Σκίνχεντς με σκοπό να αγωνιστεί ενάντια στους White Knights (Λευκοί Ιππότες) , μια συμμορία νέο-Ναζί. Το 1987, ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη η πρώτη ομάδα SHARP (Σκίνχεντς Ενάντια στη Φυλετική Προκατάληψη) με στόχο την πολεμική ενάντια στον τρόπο που παρουσίαζαν τα μίντια τους Σκίνχεντς ως βίαιους ρατσιστές και τη διάδοση της πληροφορίας για την πολυφυλετική ιστορία της κουλτούρας των Σκίνχεντ. Δεσμεύτηκαν ακόμα να καθαρίσουν τη Νέα Υόρκη από τις ομάδες ρατσιστών Σκίνχεντς που υπήρχαν εκείνη την περίοδο. Το μοντέλο των SHARP απλώθηκε γρήγορα στην Αμερική και την Ευρώπη και μέχρι το 1988 υπήρχαν ομάδες στην Αμερική και στην Ευρώπη. Υπήρξαν και άλλα αντιφασιστικά κινήματα Σκίνχεντς, με αξιοσημείωτους τους RASH (Κόκκινοι και Αναρχικοί Σκίνχεντ)

Σήμερα, οι Σκίνχεντς συνεχίζουν να υπάρχουν σαν νεολαιίστικη υποκουλτούρα διεθνώς. Αν και πολλοί απ αυτούς ακόμα διατηρούν τα ρατσιστικά στοιχεία του παρελθόντος, χάρη στις προσπάθειες αφοσιωμένων αντιφασιστών εντός και εκτός της σκηνής, έχουν πεταχτεί (μερικές φορές κυριολεκτικά) στο περιθώριο.
Μεγάλες φασιστικές συναυλίες έχουν σπαστεί και εμποδιστεί να πραγματοποιηθούν, μαγαζιά που διακινούσαν μουσική ναζί έχουν δεχτεί επιθέσεις ως του σημείου να σταματήσουν να μοιράζουν τέτοιο υλικό και ολόκληρη η σκηνή των ναζί Σκίνχεντς έχει οδηγηθεί στην αφάνεια. Μέχρι σήμερα στη Βρετανία, οι ναζί Σκίνχεντς οργανώνουν τις συναυλίες τους στα κρυφά, νοικιάζουν χώρους με ψεύτικα ονόματα και πολλές φορές καλούν τους μπάτσους να τους προστατεύσουν.
Αυτό το άρθρο δεν προσπαθεί να εξωραΐσει την κουλτούρα των Σκίνχεντς. Υπήρξε ρατσιστική και ηλίθια βίαιη. Αλλά δεν μπορούμε ποτέ να ξεχάσουμε πως οι Σκίνχεντς προέκυψαν από την όσμωση  της κουλτούρας της μαύρης και της λευκής εργατικής τάξης, σαν ανάγκη της νεολαίας της εποχής να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της ενάντια στην αποξένωση της από την καθωσπρέπει κοινωνίας.
Εξαιτίας αυτού, υπήρξε πάντα ένας μεγάλος αριθμός Σκινάδων που κράτησαν μια πολυφυλετική προσέγγιση για τους αγώνες της εργατικής τάξης, κατηγορώντας για τα προβλήματά τους, αυτούς που διευθύνουν την κοινωνία και όχι άλλα κομμάτια της τάξης τους που διαφέρουν από αυτούς μόνο στο χρώμα ή τη χώρα προέλευσης.

 athens.indymedia.